Er gebeuren vaak bijzondere dingen tijdens een uitvaart. Zo gingen we vanuit een klein pittoresk kerkje de overledene uitdragen naar de naastgelegen begraafplaats. Op het moment dat de deuren van het kerkje opengingen zag je de lucht dichttrekken. Het begon zachtjes te druppelen toen we naar buiten liepen. Bij het graf aangekomen was het gaan regenen. Na het voorlezen van een gedicht zag je de lucht in de verte opklaren. Terwijl iedereen op een eigen manier afscheid nam en de begraafplaats langzaamaan verliet zag je de wolken langzaam verdwijnen. Toen het laatste familielid de begraafplaats af liep, scheen er weer een hoopvolle zon.
Met een andere familie namen we afscheid in de crematieruimte. Toen we de overledene met zijn uitvaartkist van de rijdende baar tilden sprong er een lat vanaf. Mijn eerste gedacht was, dit kan toch niet. De familieleden keken elkaar aan en begonnen te lachen. ‘Nou dit is weer typisch iets voor opa dat het kapot gaat,’ zeiden ze in koor.
Bij een afscheidsceremonie zat ik achterin de zaal samen met een aulamedewerker. Bij het voorlezen van het levensverhaal werd verteld dat deze meneer bij de luchtmobiele brigade had gezeten. Op dat moment keek de aulamedewerker mij verbaasd aan en wees van zijn oor naar het raam. Exact op datzelfde moment hoorden we een straaljager overvliegen.
Wil je alle columns lezen?
