Dan komt de dag dat je moeder overlijdt. Ze zei altijd, geen gedoe. Er hoeft geen groots afscheid te komen. Zij was een vrouw van weinig woorden, altijd keurig netjes verzorgd. Iemand die echt attent was, de cadeaus die zij gaf pasten echt goed bij je. Iemand die graag een goed glas wijn dronk. Nu moet je afscheid van haar nemen. Wat doe je dan?
Deze vrouw heeft hele creatieve en muzikale dochters. Zij verzinnen dus een manier van afscheid nemen die niet groots is en goed bij hun past. De dochters zorgen ervoor dat ze er heel netjes wordt opgebaard. Met dat vestje wat haar altijd zo leuk stond. Alleen de mensen die er echt toe doen worden uitgenodigd. Dan hoeft er niet veel gesproken te worden.
Deze zussen zingen voor hun moeder. Haar schoonzoon speelt prachtig op zijn gitaar. Beide kleindochters zingen een lied voor hun oma. De kleinkinderen spelen piano, harp en kiezen een lied dat iedereen meezingt. Er wordt tweestemmig gezongen over de dankbaarheid voor het schenken van leven en het doorgeven daarvan. Want woorden hoeven niet altijd aanwezig te zijn.
Er worden geschenken gegeven, die een aandenken zullen worden. Laat de herinneringen spreken, dan is de rest overbodig. Symboliek, gebaren en klanken vormen een afscheid op een unieke wijze. En dan sluit je af met een goed glas wijn. Je proost gezamenlijk op haar leven, herinneringen en de liefde die daarbij hoort.
Wil je alle columns van Bas Smit lezen? Kijk dan op de nieuwspagina
