Vorige week zei iemand tegen me: ‘Waarom zal ik mijn uitvaartwensen vastleggen? Dat deden we vroeger ook niet.’ Het is in onze cultuur inderdaad niet gebruikelijk om te doen, maar ik vind het juist wel verstandig. Ik begeleid mensen tijdens een uitvaart en geef graag antwoord op de meest uiteenlopende vragen.
Het klopt dat mensen zich vroeger niet voorbereidden op een uitvaart. Er werd niet gevraagd naar wensen. Het was gebruikelijk om een uitvaart te organiseren op basis van de plaatselijke ongeschreven regels of om de gebruiken en rituelen vanuit de kerk te volgen. In de jaren die achter ons liggen heeft er een sterke verandering plaatsgevonden. We hebben een vrije keuze gekregen, de overledene en de familie zijn centraal komen te staan.
Maar het is toch veel beter dat we nu vaker een eigen keuze hebben? Het heeft veel voordelen maar er is ook een keerzijde. De vaste gebruiken en rituelen die er waren gaven sturing en daardoor overzicht en houvast tijdens het afscheid. Voor het rouwproces is een goed afscheid essentieel. Als de nabestaanden nooit is verteld wat de uitvaartwensen van de overledene zijn, dan hebben ze geen leidraad. Dat kan het rouwproces bemoeilijken.
Het vastleggen van je uitvaartwensen heeft voordelen. Je geeft je dierbaren waardevolle handvaten door bijvoorbeeld te laten weten of je begraven of gecremeerd wilt worden. Als je je wensen eenmaal kenbaar hebt gemaakt hoef je er daarna nooit meer over na te denken. Heb je hulp nodig? Ik help je graag verder.
