Ik ging er van uit dat mijn pad voor me was uitgestippeld. Dat ik bleef doen wat ik altijd deed. Maar zo is het niet gegaan.
Al weer heel wat jaren geleden werkte ik bij een bank. Ik loste financiële puzzels op voor mensen. Ik vond het heel leuk om samen met mensen met hun financiën bezig te zijn. Je had aan de ene kant de regels en voorwaarden waar je je aan moest houden en aan de andere kant een wens of doel van de klant. Samen zochten we naar een oplossing, terwijl we ons een weg baanden tussen deze regels en voorwaarden.
En op een dag veranderde het idee dat ik dit mijn leven lang zou blijven doen. Deze dag begon als alle andere. Ik nam koffie, voerde twee gesprekken en werkte een dossier uit. Niets bijzonders. Vervolgens kwam er een mevrouw bij me op gesprek. Haar leven was op de kop was gezet. Haar man was, op veel te jonge leeftijd, vrij plotseling overleden. Zij had nu ineens alleen de zorg voor haar kinderen. Hoe moest ze nu verder? Hoe ging het dagelijks leven er nu uit zien? Waren de lasten te dragen? En ze had nog veel meer vragen. Maar bovenal wilde ze (financiële) rust creëren zodat ze het verlies van haar man kon verwerken.
Dit was een bijzonder gesprek en zo anders dan alle andere gesprekken tijdens mijn werk. Dit ging er niet om of iemand dat huis wel kon kopen en of die aanbouw er ook nog aankon. Ook geen berekening voor een pensioen spaarpotje in de toekomst. Nee, hier was een acuut probleem en dat moest met de aanwezige ingrediënten zo goed mogelijk worden opgelost. Er was een oprechtheid aanwezig en maskers waren afwezig, dit was anders dan alle andere gesprekken die ik tot dat moment had gevoerd. Op die dag zijn mijn ogen geopend voor iets wat ik daarvoor nog niet zag. Door dit gesprek ben ik op onderzoek uitgegaan, heb ik me laten omscholen en ben uitvaartbegeleider geworden.
Heb je vragen of wil je een afspraak maken.
Volg ons ook op social media linktree
